Bhagavad Gita: Chapter 14, Verse 19

நான்யம் கு³ணேப்⁴ய: க¹ர்தா¹ரம் யதா³ த்³ரஷ்டா¹னுப¹ஶ்யதி¹ |

கு³ணேப்⁴யஶ்ச¹ ப¹ரம் வேத்¹தி¹ மத்³பா⁴வம் ஸோதி⁴க³ச்¹ச²தி ||19||

ந--—இல்லை; அந்யம்—--மற்ற; குணேப்யஹ--—குணங்களின்; கர்த்தாரம்---—செயல்களை செய்பவர்கள்; யதா--—எப்போது; த்ரஷ்டா--—பார்ப்பவர்; அநுபஶ்யதி--—பார்த்து; குணேப்யஹ--—இயற்கையின் முறைகளுக்கு; ச--—மற்றும்; பரம்--—அப்பால்; வேத்தி—--அறிந்தவர்; மத்-பாவம்--—என் தெய்வீக தன்மையை; ஸஹ--—அவர்கள்; அதிகச்சதி----அடைகிறார்கள்

Translation

BG 14.19: எல்லாச் செயல்களிலும் இயற்கையின் மூன்று குணங்களைத் தவிர வேறு இல்லை என்பதைக் கண்டு, என்னை இந்த மூன்று குணங்களும் அப்பாற்பட்டவராக காண்பவர்கள் என் தெய்வீகத் தன்மையை அடைகிறார்கள்.

Commentary

மூன்று குணங்களின் சிக்கலான செயல்களை வெளிப்படுத்திய பிறகு, இப்போது ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் அவர்களின் அடிமைத்தனத்தை அகற்ற ஒரு எளிய தீர்வை முன்வைக்கிறார். உலகில் உள்ள அனைத்து உயிரினங்களும் இந்த மூன்று குணங்களின் பிடியில் சிக்கியுள்ளன, எனவே உலகில் செய்ய வேண்டிய அனைத்து வேலைகளையும் குணங்கள் சுறுசுறுப்பாகச் செய்கின்றன, ஆனால் எல்லாம் வல்ல இறைவன் இந்த மூன்று குணங்களும் அப்பாற்பட்டவர். எனவே, அவர் பொருள் இயற்கையின் முறைகளுக்கு அப்பாற்பட்டவர் (திரிகுணாதீத்) என்று அழைக்கப்படுகிறார். அதுபோல, கடவுளின் அனைத்துப் பண்புகளும்-அவரது பெயர்கள், வடிவங்கள், நற்பண்புகள், பொழுது போக்குகள், தங்குமிடங்கள் மற்றும் கூட்டாளிகள்-கூட இந்த மூன்று குணங்களும் அப்பாற்பட்டவையே.

மூன்று குணங்களுக்குள் உள்ள எந்தவொரு ஆளுமை அல்லது பொருளுடன் நம் மனதை இணைத்தால், அது நம் மனம் மற்றும் புத்தியின் மீது அவற்றின் செல்வாக்கை அதிகரிக்கிறது. இருப்பினும், நம் மனதை தெய்வீக மண்டலத்தில் இணைத்தால், அது குணங்களைக் கடந்து தெய்வீகமாக மாறும். இந்தக் கொள்கையைப் புரிந்துகொள்பவர்கள் உலகப் பொருள்களுடனும் மக்களுடனும் தங்கள் உறவைத் தளர்த்தத் தொடங்குகிறார்கள், மற்றும் இறைவன் மற்றும் குருவின் பக்தியில் தங்கள் உறவை உறுதிப்படுத்துகிறார்கள். இது மூன்று குணங்களைக் கடந்து இறைவனின் தெய்வீகத் தன்மையை அடைய உதவுகிறது. இது ஸ்லோக் 14.26ல் மேலும் விரிவாக விளக்கப்பட்டுள்ளது.